Kapadocja to zdyscyplinowana obrazowo część świata. Kolory zmierzają ku pocztówkowemu światu, ale w miłych zestawach. Ludzie chętnie zatrzymują się przed obiektywem. Światło potrafi dać coś więcej prócz kontrastów. Kształty skalnych rzeźb aż proszą się o uwiecznienie. Ale jest coś jeszcze. Są tajemnice. Niełatwo je dostrzec. Skutecznie chronią je lasy fallusów. Skryta w detalach, zasłonięta kolorowymi balonami, schowana w zakamarkach dolin. Przeszłość. Natura nadała jej formę. Ludzie duszę. Czułem to w jaskini, która tysiąc lat temu dawała ludziom schronienie. Obok kościół z początków chrześcijaństwa. Cisza, pył tufu i te krzyże nad głową.